از تسبیحات حضرت زهرا سلام الله علیها در زندگی روزمره چه استفاده‌ای می‌توان كرد؟ یعنی از سبحان الله، الحمدلله و الله اكبر چه دركی می‌توان داشت؟
در روایت وارد شده كه وقتی حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها از انجام كار منزل خسته شد، از پدر بزرگوارش صلی الله علیه و آله خادمی درخواست نمود كه در كار خانه به او كمك كند. پیامبر به ایشان فرمود: آیا چیزی بهتر از خادم و كنیز نمی‌خواهی؟
حضرت گفت: چرا می‌خواهم.
پیامبر فرمود: خداوند را در هر روز سی و سه مرتبه تسبیح كن و سی و سه مرتبه حمد او را به جای آور و سی و چهار مرتبه تكبیر بگو و او را برتر و والاتر از وصف بدان كه روی هم رفته صد عدد می‌شود، ولی در میزان و ترازوی حساب الهی هزار حسنه به شمار می‌آید.
بعد حضرت رسول فرمود: ای فاطمه! اگر این تسبیحات را در هر صبح بگویی خداوند امر مهم دنیا و آخرتت را كفایت خواهد كرد. (1)
هر چند ظاهر الفاظ اذكار و دعاهایی كه وارد شده دارای آثار فراوانی است و حتی اگر كسی معنای آن را نداند و یا به معنای آن توجهی نداشته باشد چون این كلمات و الفاظ نور است و از زبان پاك امامان معصوم علیهم‌السلام صادرشده، بدون شك دارای تأثیر و بركت مادی و معنوی است، ولی اثر كامل آن هنگامی است كه در محتوا و مفهوم آن اندیشه شود و زمینه تحقق و عمل به آن فراهم گردد.
مثلاً در همین تسبیح حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها اگر انسان به محتوای این تسبیح و الفاظ و كلمات آن توجه داشته باشد تأثیری عمیق در جان و روح او دارد و نشاط و قدرت و آرامش خاصی در خود احساس می‌كند.
اگر به معنای «الله اكبر» توجه كند و خداوند را بزرگتر از وصف و بیان بداند و این باور در عمق دل او رسوخ كند، دیگر در زندگی دچارخوف و دلهره اضطراب نخواهد بود. چون خداوند را به قدرت و علم و رحمت و صفات بی نهایت شناخته و تكیه‌اش برچنین خداوندی است.
اگر در محتوای «الحمدلله» دقت نماید، در می‌یابد كه هر چه دارد و هر زیبایی و كمال و فضیلتی كه در خود و دیگران و در عالم می‌بیند از اوست و هیچ موجودی ازخود كمال و فضیلتی ندارد پس یكسره توجه خود را به كانون عظمت و كمال و زیبایی و خیر معطوف می‌كند واز دیگران قطع امید می‌كند و تنها به كرم و جمال و كمال بی انتهای او دلخوش و وابسته است و از خودپسندی و تكبر و خودبینی و صفات پست و فرومایه دوری می‌گزیند.
و اگر مفهوم «سبحان الله» را خوب درك كند، خداوند را از هر نقص و محدودیت و هر گونه صفتی كه در خور مقام جلال و جبروت او نیست، منزه می‌شمارد و چون چنین باور و اعتقادی دارد، سعی می‌كند به چنین خدایی شباهت پیدا كند و همچون او از ناپاكی و آلودگی پاك گردد و از بدی‌ها فاصله بگیرد و سقف به صفات پاك الهی و متعلق به اخلاق الهی شود.
پینوشت:
(1) بحار الانوار، ج 43، ص 134.
