تفاهم حضرت زهرا و حضرت علی علیهماالسلام در زندگی
امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام می‌فرمایند:
هیچ گاه فاطمه از من نرنجید و او نیز هرگز مرا نرنجاند، او را به هیچ کاری مجبور نکردم، او نیز مرا آزرده نساخت. در هیچ امری قدمی بر خلاف میل باطنی من برنداشت و هرگاه به رخسارش نظاره می‌کردم تمام غصه‌هایم بر طرف می‌شد و دردهایم را فراموش می‌کردم.
در جای دیگر می‌فرمایند: به خدا قسم! هرگز کاری نکردم که فاطمه علیهاالسلام خشمگین شود، او نیز هیچ گاه مرا خشمگین نکرد.(1)
رضایت فوق العاده علی از زهرا (س)
علی علیه‌السلام از فاطمه زهرا علیهاالسلام فوق‌العاده راضی و خشنود بود، زیرا آن حضرت یک انسان معصوم و بی لغزش بود و هرگز کاری برخلاف رضای امیرالمؤمنین انجام نمی‌داد، ولی در عین حال فاطمه علیهاالسلام در هنگام فراق، در ضمن وصایای خود به آن حضرت خواستند قلب مبارک علی را بار دیگر در مورد خود راضی‌تر نمایند و لذا عرض کرد:
ای پسرعموی پیامبر! من هرگز به تو دروغ نگفتم، خیانت نکردم و به مخالفت تو برنخاستم. علی علیه‌السلام چون این سخنان را شنید فرمود:
«معاذ اللَّه أنت اعلم باللَّه و ابر و اتقی و اکرم و اشد خوفا من اللَّه قد عز علی مفارقتک و تفقدک الا انه امر لابد منه…»(2)؛
پناه به خدا، تو نسبت به امور و احکام الهی داناتری. نیکوکاری، تقوا، تقرب و خشیتت از خدا بیشتر است. این را بدان که جدایی و مفارقت تو فوق العاده برای من سنگین است، ولی این کار چاره پذیر نیست.
این فرازها نشان می‌دهد که آن بانوی گرانقدر، آنقدر به مولای متقیان عظمت قائل است، که در مقام کسب رضایت خاطر مولا است، هرچند کار خلاف و قصور جزیی نیز از او صادر نشده بود.
به این مناسبت بود که امیرالمؤمنین چون پیکر پاک فاطمه علیهاالسلام را بر خاک سپرد، دست دعا به سوی آسمان برداشت و در حق زهرا چنین دعا کرد:
«اللهم إنی راض عن ابنة نبیک، اللهم انها قد اوحشت فانسها، اللهم انها قد هجرت فصلها، اللهم انها قد ظلمت فاحکم لها و انت خیر الحاکمین» (3) ؛
خدایا! من از دختر پیامبرت راضی هستم. بارالها! فاطمه علیهاالسلام نگران و مضطرب بود، تو او را آرامش بخش، خداوندا! زهرا از دوستان و فرزندان مفارقت کرد، تو او را وصل کن. پروردگارا! به فاطمه علیهاالسلام ظلم کردند تو خود حاکم باش.
همه این فرازها نشان می‌دهد که فاطمه زهرا با داشتن مقام عصمت نسبت به حقوق شوهر چقدر ارزش قائل بوده و چه سان نگران بوده است که نسبت به مقام ارجدار شوهرش علی بن ابیطالب علیه‌السلام مسؤول باشد و لذا علی علیه‌السلام رضایت خویش را در مورد فاطمه علیهاالسلام اعلان می‌نماید….
به همین جهت حضرت امام باقر علیه‌السلام می‌فرمایند: «برای زن هیچ شفاعتی به اندازه رضایت شوهر مفید و ثمربخش نیست…. »(4)
در شیوه شایسته همسری
او سمبل و نمونه یک همسر شایسته و یک همتای بایسته و یک شریک زندگی برازنده و یک همراه و همراز آزاده و بزرگ در راه تقرب به خدا و طلب خشنودی او بود و در این راه از هیچ مهر و ایثار دریغ نمی‌ورزید.
دیگران را بر خود مقدم می‌داشت و با سختی‌های زندگی دلیرانه روبه رو می‌گردید تا گرد و غبار اندوه و رنج زندگی بر دل مصفای همتای زندگی‌اش امیرمؤمنان و فرزندان ارجمندش ننشیند.
در جواب امیرمؤمنان که پرسید: فاطمه جان! چرا نگفتی چیزی در خانه نیست تا فراهم آورم؟ گفت:
«یا اباالحسن انی لا ستحیی من الهی ان اکلف نفسک ما لاتقدر علیه» (5)؛
علی جان! من از پروردگارم حیا می‌کنم که چیزی را که تو بر فراهم آوردن آن توان نداری، آن را از تو بخواهم و فراهم آوردن آن را از شما درخواست کنم.
پینوشت:
(1) بحارالانوار، ج 43، ص 123؛ کشف الغمة، ج 1، ص 363.
(2) جلاءالعیون شبر، ج 1، ص 217- 218.
(3) خصال، ج 2، ص 373؛ بحارالانوار، ج 103، ص 256- 257؛ عوالم، ج 11، ص 521.
(4) سفینة البحار، ج 1، ص 561.
(5) فضائل الخمسة، ج 2، ص 147؛ احقاق الحق، ج 10، ص 323 ؛ ج 18، ص 50.
