تلقی حضرت زهرا (س) از انسان
انسان زبده‌ترین آفریده‌های خداوند به مناسبت زمینه‌ها و امکاناتی است که در او وجود دارد. این پدیده حاصله از “نطفه امشاج”، خلق شده از “ماء مهین”، “صلصال کالفخار” و “تراب و طین” است که جلوه‌ای از “فَنَفَخْتُ فِیهِ مِنْ رُوحِی” را در درون دارد و آدمی با چنین مایه، می تواند زمینه را برای سقوط یا صعود خود از هر سو فراهم سازد.
او موجودی متعهد و مسؤول و مکلف است. مسؤول است که خود را رشد دهد، اوج و کمال بخشد. در طریق انجام هدف و مسؤولیت باشد. برای اعتلای حق و کمال بشریت بکوشد. به داد خود و مردم برسد. ترقی نماید، ترقی دهد و…
از دید فاطمه علیهاالسلام انسان والاتر از آن است که دوران حیاتش را تنها در راه شکم و شهوت صرف کند و وسیله‌ای برای حیاتی ننگین باشد. او می‌تواند تا بی نهایت اوج گیرد، پرواز کند، صعود نماید و…
او در معرض آزمایش‌های گوناگون، در خیر و شر، در بلا و ابتلاء، در رنج و سرور، در نعمت و نقمت، در مرگ و حیات است. باید بکوشد که در این صحنه امتحان، خود را آنچنان که هست بنمایاند و برای آنچه که باید باشد تلاش کند.
کیفیت رابطه با مردم و خانواده
معیار و میزان سنجش ارزشمندی انسان از دیدگاه حضرت زهرا علیهاالسلام، روابط شایسته با مردم، و خانواده است که فرمود.
“قالت: خیارکم الینکم مناکبة و اکرمهم لنسائهم”؛
بهترین شما کسانی است که در برخورد با مردم نرم‌تر و مهربان‌تر است و ارزشمندترین مردم کسانی هستند که با همسرانشان مهربان و بخشنده‌اند. (1)
پینوشت:
1. دلائل الامامة؛ کنز العمال، ج 7، ص 225؛ تاریخ بغداد، ج 12، ص 50.
