اهتمام به نماز
نیایش و ستایش از ارزشهای پذیرفته شده‌ی همه‌ی دینمداران تاریخ است. بینش و معرفت انسان نسبت به خدا هر چه قویتر و عمیق‌تر باشد، توجه به عبادت در او بیشتر خواهد بود. شناخت خدا و عشق به خدا انسان را به خلوت با وی می‌کشاند و حتی انسان عاشق و خداشناس هر چه نماز بخواند خسته نمی‌شود؛ بلکه بیشتر لذت می‌برد.
اهتمام کم نظیر حضرت زهرا علیهاالسلام به اقامه نماز از همین شناخت و شیفتگی سرچشمه می‌گیرد.
حضرت زهرا علیهاالسلام برای نماز برنامه زمانی و محل خاص داشتند که از جمله داشتن محراب و جایگاه خاص در خانه بود. در روایات آمده است که امام حسن علیه‌السلام می‌فرماید: رایت امی فاطمة قامت فی محرابها لیلة جمعتها…
مادرم فاطمه را در شب جمعه در محراب عبادتش دیدم که… (1)
پیامبر صلی الله علیه وآله نیز درباره حضرت زهرا علیهاالسلام فرمودند: فاطمة سیدة نساء العالمین من الاولین و الآخرین و انها لتقوم فی محرابها فیسلم علیها سبعون الف ملک من المقربین…..
فاطمه سرور بانوان جهان از اولین و آخرین است و همانا چون در محرابش به نماز می‌ایستد، هفتاد هزار فرشته از مقربان به او درود می‌فرستند…. (2)
او هر شب بعد از خواباندن فرزندان و فراغت از دیگر وظایف خانه‌داری، بر سجاده عبادت به نماز می‌ایستاد؛ تا جایی که پاهای مبارکش کبود و متورم می‌شد. (3)
گزارشی که از شب ازدواج آن عابده‌ی بی همتا رسیده است، بیانگر توجه ویژه ایشان به نماز است:
علی علیه‌السلام در آن شب همسرش را نگران و گریان دید. علت را پرسید. فاطمه فرمود: حال خود را در پایان عمر و عالم قبر به یاد آوردم؛ چرا که انتقال از خانه‌ی پدرم به منزل خودم، مرا به یاد انتقالم از این عالم به عالم دیگر و خانه قبر انداخت. تو را به خدا قسم بیا در این ساعات آغازین زندگی به نماز برخیزیم و امشب را به عبادت خدا بپردازیم. (4)
در تاریخ می‌خوانیم که آن حضرت در واپسین لحظات زندگی پس از وضو گرفتن به اسماء فرمودند: ای اسماء! عطر مرا، همان عطری که همیشه می‌زنم، و پیراهنی را که همیشه در آن نماز می‌گزارم بیاور و بر بالینم بنشین، هرگاه وقت نماز شد مرا از خواب بیدار کن، اگر بیدار شدم که نماز می‌گزارم وگرنه کسی را دنبال علی علیه‌السلام را بفرست تا بیاید. (5)
پینوشت:
(1) وسائل الشیعة، ج 7، ص 112.
(2) مناقب، ج 3، ص 360.
(3) کشف الغمة، ج 2، ص 94؛ بحارالانوار، ج 43، ص 76.
(4) احقاق الحق، ج 4، ص 481.
(5) بحارالانوار، ج 43، ص 185.
