چگونه میتوان از فاطمه زهرا الگوگیری كرد؟
چگونه میتوان از فاطمه زهرا سلام الله علیها الگوگیری كرد، در حالی كه ایشان چهارده قرن پیش میزیستند؟
در الگوگیری، بودن یا نبودن اشخاص خیلی مهم نیست؛ چه بسا كسانی كه در گذشته دور زندگی میكردند، بهتر از بسیاری از مصاحبان بتوانند الگو واقع شوند؛ لیكن برای این كار باید از طریق بررسی تاریخ زندگی این بزرگواران درسهای لازم را فرا گرفت. گذشت چهارده قرن هم چیزی را عوض نمیكند؛ زیرا محور اصلی در الگوگیری اصول كلی تربیتی و ارزشهای اخلاقی است كه با مرور زمان پوسیده و كهنه نمیشود.
از ما خواسته اند كه چون آنان عفیف و بزرگوار و شكیبا و صبور و اهل گذشت و بخشش و كرم باشیم. بنده خدا باشیم و مطیع و پرهیزگار. به نماز و انجام واجبات دین و دوری از محرمات اهمیت دهیم ولی بدون شك تمام این امور متناسب با ظرفیت و توانایی ما است و هرگز خداوند بندگانش را بیش از طاقت و توانایی تكلیف نمیكند و از آنها چیزی فوق قدرتشان نمیخواهد. توجه داشته باشید كه مشكلات و گرفتاریهایی كه در زندگی انسان پیش میآید برای امتحان و آزمایش او و آبدیده شدن در كوره بندگی خداوند و آمادگی برای درك بیشتر عنایت و الطاف خداوند است و به گفته روایات، خداوند به اندازه صبر و تحمل انسان او را مبتلا میسازد و مورد آزمایش قرار میدهد و بلاها و مصائب معصومین علیهمالسلام نیز متناسب با مقام منیع و معرفت عمیق آن پاكان بوده است. به هر حال جوهر انسان در كوره ابتلائات و دشواریها بروز و ظهور مییابد و عیار انسانیت و ایمان او را آشكار میسازد. ما تعیین كننده نوع مشكل و آزمایش نمیباشیم، هر كس به نحوی باید امتحان دهد و مشكل هر كس با دیگری تفاوت دارد ولی همه آنها در یك چیز مشتركند و آن استقامت و صبر و پایداری است كه سخت و تلخ است ولی ثمر و میوه شیرینی دارد.
امیر مؤمنان علیه السلام در نهج البلاغه میفرماید:
«الا و ان لكل مأموم اماما یقتدی به و یستضیء بنور علمه، الا و ان امامكم قد اكتفی من دنیاه بطمریه و من طعمه بقرصیه، الا و انكم لا تقدرون علی ذلك ولكن اعینونی بورع و اجتهاد و عفه و سداد؛ (1)
آگاه باشید كه هر رهروی رهبری دارد كه پیرو اوست و از نور دانش او روشنی و فروغ میگیرد. بدانید كه پیشوای شما از دنیا به دو لباس كهنه و دو قرص نان بسنده كرده است. آگاه باشید كه شما توان این كار را ندارید ولی میتوانید با تقوا و تلاش و كوشش و عفت و كار و برنامه درست و استوار مرا یاری دهید.
پینوشت:
(1) نهج البلاغه، نامه 45.